Bakışların Değişmesi

 BAKIŞLARIN DEĞİŞMESİ

❝ ruhumda taşınır umuda vurgun zincirlerin prangası

kaçamak bakışlı alkışlar varlığımın cüretkâr savunurcası

Öyle bakarlarken süsledim taktım kırık kanatlarımı...❞

Emre, 3 Aralık 2020

Şimdi yitip giden dizelerin ardından sizlerden sıradan bir gününüzü düşünmenizi isteyeceğim. Sabah uyandınız. Yatağınızdan kalkar kalkmaz yatağınızda sağınıza yahut solunuza döndükten sonra elinizi yüzünüzü yıkadınız. Kahvaltı keyfi yapıp belki işinize belki de çokça üşendiğiniz okulunuza gitmek için yola keyif ya da bir aceleyle çıktınız. İster toplu taşıma aracı olsun ister özel araç olsun bu tercihiniz, sizi muhtemelen stresli ve yoğun bir güne başlattı. Akabinde, belki çok yorulduğunuz için isyan ettiğiniz işinizden, okulunuzdan çıkınca arkadaşlarınızla ya da sevgilinizle buluştunuz. Sarıldınız, dokundunuz, konuştunuz, dertlerinizi anlattınız, anlaştınız ve paylaştınız!

Ya da...

Sabah uyandınız. Endişelerle gözlerinizi açtığınız yatağınızdan kaldırılmak üzere birine seslendiniz ki o biri varsa şanslı bir gününüzdesiniz. Elinizi yüzünüzü yıkamak için lavaboya uzanmaya çalıştınız. Belki de gidecek ne işiniz ne de okulunuz var. Öyle ya gitmek isteseniz de önünüzdeki dağ silüetindeki merdiveni nasıl inecek çıkacak, tekerlekli sandalyenizle dik ve rotası bozulmuş kaldırımları aşıp manevrada kendinize nasıl yer bulacaksınız? Otobüslerin yüksek girişlerini birisine tedirgince seslenmeden nasıl atlatacaksınız? Varsın işiniz okulunuz olmasın. Arkadaşlarınızla sevgilinizle buluştunuz. Dokundunuz, dokunduysanız da göremediniz. Sarılamadınız. Sarıldıysanız da anlamını bilemediniz. Bu hissiyatlardan mahrum sevgi yellerini bedenlerinizde estiremediniz. Karşınızda iki farklı yaşam! Hangisini seçerdiniz?

Eminim, onlara da şans verilip cevap beklenseydi sizin seçtiğinizi seçerdi...

En nihayetinde, yalnız bugünü değil yaşamı paylaşmak ve engelsiz bir dünya için üretmeye, çalışmaya devam etmektir gayemiz, özü insan olan bu dünya çemberinde. Bizi biz yapan özgünlüğümüzün kolumuz bacağımız değil de başka şeylerin olduğunu ezberletene dek...

Bu yüzden ''onlara'' en paslı prangaları takan bizleriz.

''Engellenen, ötelenen, ertelenen , susturulan ve

yaşama hep aynı hizadan devam edip unutulan herkese.''

Emre ATEŞ